Wyposażenie Centrum Dziecięcego w Kithatu (Kenia)

Prze­ka­za­li­śmy 5000 zł na wypo­sa­że­nie Cen­trum „Dom z Marzeń” (two­rzo­ne­go przez Fun­da­cję Pomo­cy Huma­ni­tar­nej „Redemp­to­ris Mis­sio”). Jego zada­niem ma być oto­cze­nie opie­ką dzie­ci od kil­ku mie­się­cy aż do ukoń­cze­nia szko­ły śred­niej — od doży­wia­nia poprzez opie­kę nad dzieć­mi do lat 4., pozba­wio­ny­mi opie­ki rodzi­ny, opie­kę nad dzieć­mi doświad­cza­ją­cy­mi prze­mo­cy fizycz­nej i mole­sto­wa­nia a skoń­czyw­szy na zaję­ciach dla mło­dzie­ży uczęsz­cza­ją­cych do szkół na tere­nie misji. Dodat­ko­wo przy Cen­trum powsta­nie Domek dla Wolon­ta­riu­szy (leka­rze, pie­lę­gniar­ki, nauczy­cie­le itp.).

Misja Kitha­tu mie­ści się w mie­ście Meru w Pro­win­cji Wschod­niej, w górzy­stym tere­nie, oko­ło 200 km od Nairo­bi. Jest to rejon rol­ni­czy, lud­ność będą­ca pod opie­ką misji jest bied­na i nie­wy­kształ­co­na. Pla­ców­ka misyj­na w Kitha­tu obej­mu­je tere­ny skła­da­ją­ce się w więk­szo­ści z małych gospo­darstw wiej­skich. Na tere­nie misji znaj­du­ją się przed­szko­le, szko­ła pod­sta­wo­wa, gdzie razem uczęsz­cza 300 dzie­ci, szko­ła szy­cia, stwo­rzo­na spe­cjal­nie dla mło­dzie­ży ze słab­szy­mi wyni­ka­mi w nauce, oraz ośro­dek zdro­wia. Misja pro­wa­dzi rów­nież akcje doży­wia­nia dla dzie­ci do lat 4; obec­nie obej­mu­je nią ok. 22 dzieci.

W Kitha­tu i oko­li­cach jest dużo dzie­ci, któ­re nie mają oboj­ga lub jed­ne­go z rodzi­ców. Aby pomóc dzie­ciom i rodzi­nom znaj­du­ją­cym się w tak trud­nej sytu­acji, a jed­no­cze­śnie nie wyob­co­wy­wać tych dzie­ci ich z wła­sne­go śro­do­wi­ska przez umiesz­cza­nie ich w domu dziec­ka, sio­stry roz­po­czę­ły pro­wa­dze­nie przed­szko­la i szko­ły w Kitha­tu. Dzie­ci oprócz edu­ka­cji są obję­te opie­ką medycz­ną i doży­wia­niem — otrzy­mu­ją dwa posił­ki dzien­nie, a te z rodzin bar­dzo ubo­gich otrzy­mu­ją dodat­ko­wo żyw­ność do domu. Szko­ła zapew­nia pomoc dzie­ciom oraz ich edu­ka­cję od 4. roku życia tzn. od zajęć przedszkolnych.

Dużym pro­ble­mem jest opie­ka nad dzieć­mi do 4. roku życia, któ­re nie są jesz­cze obję­te opie­ką przed­szkol­ną. Bar­dzo czę­sto do ośrod­ka tra­fia­ły dzie­ci, któ­rych stan zdro­wia wyma­gał natych­mia­sto­wej pomo­cy i inten­syw­nej opie­ki, by mogło ono w ogó­le prze­żyć i zacząć roz­wi­jać się w mia­rę nor­mal­nie. Nie­rzad­ko tra­fia­ją do ośrod­ka dzie­ci dwu­let­nie, ważą­ce mniej niż 7 kg, dzie­ci, któ­re nie cho­dzą i nie mówią, gdyż ich pra­wi­dło­wy roz­wój został zaha­mo­wa­ny przez głód, cho­ro­by i ele­men­tar­ny brak opie­ki. By jakoś temu zara­dzić, Sio­stry roz­po­czę­ły pro­gram dokar­mia­nia i opie­ki medycz­nej nad dzieć­mi poni­żej 4. roku życia. Dzie­ci te przy­no­szo­ne są do ośrod­ka o godz. 8:00 — 8:30, i zabie­ra­ne do domów przez opie­ku­nów o godz. 17:00. Rano są kąpa­ne i prze­bie­ra­ne w czy­stą odzież. W cią­gu dnia otrzy­mu­ją 4 posił­ki, a dodat­ko­wą część poży­wie­nia zabie­ra­ją do domu. W cza­sie poby­tu dzie­ci bawią się i mają czas na spa­nie. Jeśli dziec­ko jest cho­re, zabie­ra­ne jest natych­miast do ośrod­ka zdro­wia lub szpi­ta­la, w zależ­no­ści od pro­ble­mu, by otrzy­mać natych­mia­sto­we lecze­nie. Część z nich wyma­ga pro­stych ćwi­czeń, by zacząć sia­dać, sta­wać, samo­dziel­nie cho­dzić czy mówić. Nie­ste­ty, miej­sce, gdzie obec­nie pro­wa­dzo­na jest ta dzia­łal­ność jest małe i nie pozwa­la na obję­cie opie­ką więk­szej licz­by dzieci.

Sio­stry od kil­ku już lat szu­ka­ły środ­ków finan­so­wych na powsta­nie Cen­trum, któ­re pozwo­li zmie­nić sytu­ację pokrzyw­dzo­nych dzie­ci i dać im szan­sę na lep­szy start w doro­słość. W ośrod­ku świad­czo­na będzie pomoc szcze­gól­nie dla czte­rech grup dzieci:

1. Doży­wia­nie dzie­ci, któ­re mają bar­dzo trud­ną sytu­acje w domu. Dzie­ci te uczęsz­cza­ją do szko­ły na misji. W szko­le otrzy­mu­ją dwa posił­ki dzien­nie. Pierw­szy posi­łek jest o godz. 10 rano a obiad o godz. 13. Nie­ste­ty, bar­dzo czę­sto obiad dla tych dzie­ci był ostat­nim posił­kiem w danym dniu, na dru­gi dzień dzie­ci przy­cho­dzi­ły do szko­ły głod­ne, zasy­pia­ły lub mdla­ły na lek­cjach. W związ­ku z taką sytu­acją Sio­stry roz­po­czę­ły wyda­wać kolej­ny posi­łek o 7 rano przed roz­po­czę­ciem zajęć szkol­nych. W Cen­trum znaj­do­wa­ła­by się kuch­nia i jadal­nia, gdzie były­by przy­go­to­wy­wa­ne posił­ki dla dzie­ci. Dodat­ko­wo dla naj­bar­dziej potrze­bu­ją­cych były­by przy­go­to­wy­wa­ne pacz­ki żyw­no­ścio­we do zabra­nia do domu. Sio­stry sza­cu­ją, że była­by to gru­pa ok. 40 dzieci.
2. Opie­ka nad dzieć­mi do 4. roku życia, któ­re mają trud­ną sytu­acje w domu, stra­ci­ły mat­ki. Życie takich dzie­ci jest zagro­żo­ne ze wzglę­du na brak poży­wie­nia oraz pod­sta­wo­wej opie­ki. Dzie­ci były­by przy­no­szo­ne rano i odbie­ra­ne po połu­dniu, otrzy­my­wa­ły­by 4 posił­ki dzien­nie. Misja obec­nie pro­wa­dzi już taką dzia­łal­ność, ale ze wzglę­du na bra­ki loka­lo­we może przy­jąć tyl­ko 22 dzieci.
3. Dzie­ci, któ­rych życie lub zdro­wie jest zagro­żo­ne ze wzglę­du na mole­sto­wa­nie, bicie lub cał­ko­wi­te zosta­wie­nie dziec­ka bez opie­ki. Dzie­ci te zna­la­zły­by w cen­trum schro­nie­nie oraz dom w naj­bar­dziej trud­nej sytu­acji, a następ­nie z pomo­cą miej­sco­wych władz podej­mo­wa­na była­by decy­zja co do dal­sze­go losu dzie­ci. Cen­trum mogło­by zapew­nić opie­kę 8–16 chłop­com i 8–16 dziewczynkom.
4. Mło­dzież. Cen­trum pozwo­li­ło­by na pro­wa­dze­nie spo­tkań dla mło­dzie­ży (akty­wi­zu­ją­cych i edu­ka­cyj­nych), dzię­ki któ­rym mia­ła­by ona moż­li­wość roz­ma­wia­nia i dzie­le­nia się trud­no­ścia­mi czy osią­gnię­cia­mi w szko­le. Spo­tka­nia pro­wa­dzo­ne były­by dla ok. 40 osób.

Fun­da­cja Pomo­cy Huma­ni­tar­nej „Redemp­to­ris Mis­sio” powsta­ła w 1992 roku w Pozna­niu z ini­cja­ty­wy śro­do­wi­ska nauko­we­go Aka­de­mii Medycz­nej im. Karo­la Mar­cin­kow­skie­go w Pozna­niu. Celem ist­nie­nia Fun­da­cji jest stwo­rze­nie pro­fe­sjo­nal­ne­go zaple­cza dla pol­skich misjo­na­rzy, pro­wa­dzą­cych dzia­łal­ność medycz­ną wśród cho­rych w naj­uboż­szych kra­jach świata.