Go­spo­dar­stwo dla domu sie­rot w Mam­pi­kony (Madagaskar)

Prze­ka­za­li­śmy 112 447 zło­tych na stwo­rze­nie gospo­dar­stwa rol­ne­go, któ­re będzie źró­dłem utrzy­ma­nia domu sie­rot na Madagaskarze.

W małej miej­sco­wo­ści Mam­pi­ko­ny na tej wyspie byd­go­scy misjo­na­rze poma­ga­ją prze­żyć pra­wie 300 dzie­ciom. W cią­gu trzech lat, ogrom­nym wysił­kiem, zbu­do­wa­li inter­nat, dom dziec­ka dla sie­rot z buszu oraz sto­łów­kę dla ubo­gich dzie­ci. Nie­ste­ty, budyn­ki sta­ły do tej pory w poło­wie puste. Misjo­na­rze nie mie­li środ­ków na utrzy­ma­nie więk­szej licz­by dzie­ci, któ­re mogły­by tam zamieszkać.

Jak chcie­li zapew­nić im utrzy­ma­nie? Wymy­śli­li, że będą sami pro­du­ko­wać potrzeb­ną żyw­ność. Zapla­no­wa­li upra­wę kuku­ry­dzy, orzesz­ków ziem­nych i cebu­li. A tak­że hodow­lę trzo­dy chlew­nej i dro­biu. Misjo­na­rze mają zie­mię, zapał do pra­cy oraz od pod­szew­ki zna­ją lokal­ne pro­ble­my. Nie mie­li jed­nak pie­nię­dzy. Aby dać szan­sę sie­ro­tom na Mada­ga­ska­rze, musie­li­śmy sfi­nan­so­wać tę inwestycję.

Opis (archi­wum) zre­ali­zo­wa­ne­go projektu

Na Mada­ga­ska­rze sytu­acja sie­rot jest dra­ma­tycz­na. Umie­ra­ją­cy rodzic pozo­sta­wia dzie­ci bez opie­ki. Żyją one w cha­tach pozo­sta­wio­ne same sobie. Śpią na zie­mi. Czę­sto są okra­da­ne z tego, co mają — ryżu, jedy­ne­go garn­ka, tale­rza. Kie­dy zacho­ru­ją, nie ma obok doro­słe­go. Umie­ra­ją więc na rękach bez­rad­nych rówie­śni­ków z powo­du mala­rii i innych cho­rób, któ­re moż­na było wyleczyć.

Począ­tek XXI wie­ku na Madagaskarze

Anal­fa­be­tyzm jest tu powszech­ny. W wie­lu wio­skach w buszu nie ma szkół. Kla­sa bywa, że liczy ponad 100 uczniów, za to książ­ka jest jed­na na całą kla­sę. Czę­sto w szko­łach nie ma lek­cji, gdy ucznio­wie pra­cu­ją na polu nauczy­cie­la. Już kil­ku­let­nie dzie­ci pasą cały­mi dnia­mi byki – jed­no­cze­śnie zaj­mu­jąc się młod­szym rodzeń­stwem. Służ­ba zdro­wia jest odpłat­na. W regio­nie są tyl­ko leka­rze pierw­sze­go kon­tak­tu, brak zaś spe­cja­li­stów. Do naj­bliż­sze­go szpi­ta­la czę­sto są set­ki kilo­me­trów. Panu­ją trąd, gruź­li­ca, cho­ro­by skó­ry oraz cho­ro­by pasożytnicze.

Jest wyj­ście

W małej miej­sco­wo­ści Mam­pi­ko­ny byd­go­scy misjo­na­rze poma­ga­ją prze­żyć pra­wie 300 dzie­ciom. W cią­gu trzech lat, ogrom­nym wysił­kiem, zbu­do­wa­li inter­nat, dom dziec­ka dla sie­rot z buszu oraz sto­łów­kę dla ubo­gich dzie­ci. Nie­ste­ty, budyn­ki sto­ją w poło­wie puste. Sto­ją puste, ponie­waż misjo­na­rze nie mają środ­ków na utrzy­ma­nie więk­szej licz­by dzie­ci, któ­re mogły­by tam zamieszkać.

Jak chcą zapew­nić im utrzy­ma­nie? Chcą sami pro­du­ko­wać potrzeb­ną żyw­ność. Pla­nu­ją upra­wę kuku­ry­dzy, orzesz­ków ziem­nych i cebu­li. A tak­że hodow­lę trzo­dy chlew­nej i dro­biu. Misjo­na­rze mają zie­mię, zapał do pra­cy oraz od pod­szew­ki zna­ją lokal­ne pro­ble­my. Nie mają jed­nak pie­nię­dzy. Aby dać dzie­ciom szan­sę, musi­my sfi­nan­so­wać tę inwestycję.

Gospo­dar­stwo dla domu sie­rot na Mada­ga­ska­rze to:

• wyży­wie­nie uczniów w szko­łach, domu dziec­ka i internacie
• pra­ca dla bezrobotnych
• edu­ka­cja i przy­go­to­wa­nie do zawo­du dla dzieciaków
• roz­wój regionu
• finan­so­we usa­mo­dziel­nie­nie misji.

Koszt zało­że­nia gospo­dar­stwa dla domu sie­rot w Mam­pi­ko­nach to 86 000 PLN. Przy­kła­do­we kosz­ty w ramach tego projektu:

• sadzon­ki drze­wek owo­co­wych, koko­sów i euka­lip­tu­sów (2900 szt.) – 1880 PLN
• wysiew kuku­ry­dzy (200 kg) – 690 PLN
• wysiew orzesz­ków ziem­nych (400 kg) – 1180 PLN
• zakup pro­sia­ków (30 szt.) – 1820 PLN
• zakup piskląt (60 szt.) – 280 PLN

Takie są kosz­ty. Takie są kon­kre­ty. Two­ja wpła­ta to inwe­sty­cja, nie tyl­ko doraź­na pomoc!