Wyposażenie ośrodka dla niepełnosprawnych dzieci w Lai (Czad)

Prze­ka­za­li­śmy 4300 euro na wypo­sa­że­nie ośrod­ka dla nie­peł­no­spraw­nych dzie­ci w Lai (Czad). To nie­wiel­kie mia­stecz­ko leży na połu­dniu Cza­du, w regio­nie utrzy­mu­ją­cym się z upra­wy ryżu. Mia­stecz­ko jest po czę­ści odcię­te od świa­ta, jako że w porze desz­czo­wej dro­ga jest zale­wa­na przez rze­kę. Dro­ga nie jest wyło­żo­na asfal­tem, więc podróż bywa utrud­nio­na a cza­sem niemożliwa.

Ośro­dek Tali­ta Kum, pro­wa­dzo­ny przez miej­sco­wy Cari­tas, dzia­ła od nie­daw­na. Na sta­łe miesz­ka w nim 23 dzie­ci, a kolej­ne sze­ścio­ro korzy­sta z opie­ki w sys­te­mie dzien­nym. Dzie­ci cho­dzą do zwy­kłej szko­ły, któ­ra umoż­li­wia im inte­gra­cję. Do ośrod­ka przy­cho­dzą na dodat­ko­we zaję­cia, warsz­ta­ty. Uczą się tu m.in. szy­cia, robie­nia na dru­tach, pod­staw sto­lar­ki. Naj­star­sza gru­pa – mło­dzież – jest przy­ucza­na do zawo­du kraw­ca. Ośro­dek ma moż­li­wość pro­wa­dze­nia tur­nu­sów reha­bi­li­ta­cyj­nych. Nie­ste­ty, nie wszyst­kie moż­li­wo­ści ośrod­ka były wyko­rzy­sty­wa­ne, gdyż bra­ko­wa­ło wyposażenia.

Dzię­ki wspar­ciu Dar­czyń­ców Fun­da­cji wypo­sa­żo­no ośro­dek w nie­zbęd­ne rze­czy do nauki. Tak­że dzie­ci, korzy­sta­jąc z oka­zji, same uczest­ni­czy­ły w two­rze­niu mebli, przez co zdo­by­wa­ły nowe umie­jęt­no­ści. Powsta­ły dwa duże rega­ły, jeden na książ­ki, dru­gi na przed­mio­ty słu­żą­ce do nauki szy­cia i dwie duże zamy­ka­ne sza­fy. Wszyst­kie te rze­czy to pra­ca dzie­ci pod okiem nauczyciela.

Wypo­sa­żo­no mały warsz­tat sto­lar­ski, któ­ry słu­ży dzie­ciom, głów­nie chłop­com nie­peł­no­spraw­nym, do nauki zawo­du — tak by w przy­szło­ści, opusz­cza­jąc ośro­dek, mogli samo­dziel­nie zara­biać na swo­je utrzymanie.

Wypo­sa­żo­no nie­wiel­ką biblio­te­kę w książ­ki, zaku­pio­no kil­ka słow­ni­ków, książ­ki do gra­ma­ty­ki i orto­gra­fii, pod­ręcz­ni­ki oraz zestaw ency­klo­pe­dii, z któ­rych dzie­ci mogą korzy­stać i zdo­by­wać wie­dzę na każ­dym pozio­mie naucza­nia. W Cza­dzie rodzi­ców nie stać na pod­ręcz­ni­ki szkol­ne, w szko­łach też ich nie ma, stąd dzie­ci w ośrod­ku mają szan­sę na to, by po powro­cie ze szko­ły móc dalej się uczyć. Zaku­pio­no tak­że książ­ki z lite­ra­tu­rą: powie­ści, opo­wia­da­nia, wier­sze — by pod­opiecz­ni ośrod­ka mogli roz­wi­jać się, pozna­wać nowe rzeczy.

Zaku­pio­no tak­że trzy nowe maszy­ny do szy­cia, by dziew­czyn­ki mogły się uczyć od małe­go pod­staw kra­wiec­twa. W ośrod­ku jest gru­pa star­szych dzie­ci, któ­re nigdy nie były w szko­le i to one codzien­nie uczą się zawo­du. Dla nich zaku­pio­no mate­ria­ły a tak­że weł­ny i dru­ty. Teraz pod­opiecz­ni ośrod­ka two­rzą prze­róż­ne rze­czy: czap­ki, skar­pet­ki, swe­ter­ki czy spoden­ki a tak­że nie­wiel­kie obrusy.