Polska Fundacja dla Afryki sfinansowała budowę jadalni (27 000 zł) dla nowo otwartego przedszkola w Maganzo w Tanzanii.

Placówka jest przeznaczona dla 80 dzieci w wieku od 4 do 6 lat, niezależnie do ich przynależności wyznaniowej. W praktyce jest to około 10 różnych wyznań i sekt afrykańskich oraz muzułmanie. Dzieci uczą się w języku angielskim, a właściwie uczą się najpierw języka angielskiego z języka suahili, który jest głównym urzędowym językiem w Tanzanii. Dzieci objęte będą teraz dożywianiem – do tej pory dzieci z przyległej świetlicy (90 sierot lub dzieci z najuboższych rodzin) dostawały ciepłe posiłki w niewielkiej chatce. Teraz jak dzieci będzie więcej (170), potrzebna była jadalnia. Okazjonalnie organizowane są także posiłki dla większej liczby dzieci (400) z parafii Maganzo, co będzie łatwiejsze, gdy będzie jadalnia.

W całej wiosce na 2265 rodzin jest około 5500 dzieci, oprócz tego 143 sieroty z 76 rodzin, których rodzice zmarli w większości na AIDS. Sytuacja finansowa rodzin jest generalnie bardzo zła, gdyż nie ma w okolicy pracy, która by przynosiła stały dochód. Większość ludzi utrzymuje się z pracy na roli a dzieci mają obowiązek pracy w polu i opiekę nad młodszym rodzeństwem. Wiele rodzin boryka się z problemem głodu lub niedożywienia. Większość ludzi je tu jeden lub dwa posiłki dziennie – kasza z mąki kukurydzianej, maniok, słodkie ziemniaki, fasola, liście mchicha i małe rybki dagaa. Oczywiście najbardziej cierpią dzieci, które nierzadko kładą się spać bez żadnego posiłku. Dieta jest uboga w składniki odżywcze.

Niedobór witamin i minerałów powoduje niszczenie czerwonych krwinek. Żeby to leczyć, potrzeba dobrego jedzenia. Powstaje błędne koło – nawet jak dzieci dostają leki, to nie zdrowieją, bo w domu brakuje jedzenia. Czasem trafiają do szpitala ze skrajnym niedożywieniem. Nauczyciele donoszą, że niektóre dzieci są jedynie w stanie spać lub leżeć na podłodze w klasie.

Afrykańskie dzieci wymagają pracy edukacyjnej od podstaw. Zazwyczaj pierwszy raz w życiu biorą do ręki ołówek w wieku siedmiu lat. Swoją przygodę z nauką rozpoczynają w 200- osobowej klasie (średnia krajowa 71 dzieci) na klepisku z laterytowej gliny. Zazwyczaj brakuje ławek, choć osoby chętne mogą sobie zakupić na własny użytek stolik i krzesełko, co bywa praktyką w szkole średniej. Edukacja jest na naprawdę niskim poziomie. Wpływa na to wiele czynników, takich jak mała ilość nauczycieli (4 na 1000 uczniów w szkole) i ich niskie wykształcenie, przepełnione klasy, brak książek i pomocy dydaktycznych. Przeważa pamięciowy sposób nauki, gdzie wszystko jest recytowane bezmyślnie z pamięci.