Centrum medyczne w Abong Mbang (Kamerun)

Kobie­ty rodzą tu na ulicach

Trzy tygo­dnie leczy­łam cór­kę u sie­bie na wsi – mówi Madlen Ngel­le. – Nie było popra­wy: Lin­da sła­bła z dnia na dzień. Dopie­ro gdy dzię­ki pomo­cy dobrych ludzi dotar­łam do przy­chod­ni, oka­za­ło się, że cór­ka ma mala­rię i dur brzusz­ny. Dosta­ła dożyl­nie anty­bio­ty­ki, dla­te­go ma w rącz­ce wenflon, i nastą­pi­ła poprawa.

Chcia­ła­bym rodzić w poro­dów­ce – mówi Roslin Bis­se, ocze­ku­ją­ca naro­dzin dziec­ka. – A jeste­śmy zmu­szo­ne rodzić w domach. Miej­sco­we kobie­ty chcia­ły­by rodzić pod opie­ką leka­rza, ale nie­ste­ty jest to zwy­kle nie­moż­li­we. To za dro­go lub za dale­ko. W szpi­ta­lu pań­stwo­wym są fatal­ne warun­ki, a poród, nie licząc leków, kosz­tu­je odpo­wied­nik 30 euro. Tutaj to bar­dzo dużo – za taką kwo­tę moż­na kupić 30 kg mąki manio­ko­wej, by przez mie­siąc wyży­wić kil­ku­oso­bo­wą rodzi­nę. Cesar­skie cię­cie (koszt: 150 euro) jest prak­tycz­nie nie­osią­gal­ne. W oko­li­cy Abong Mbang tyl­ko co pią­ty poród ma miej­sce w szpi­ta­lu. Poród bez leka­rza i anty­bio­ty­ków może skoń­czyć się fatal­nie. Jak w nie­daw­nej sytu­acji, gdy bar­dzo cięż­ki poród miał miej­sce w domu. Zna­chor zro­bił cesar­skie cię­cie. Doszło do kom­pli­ka­cji. Kobie­ta się wykrwa­wi­ła i zmar­ła, podob­nie jak jej dziec­ko. Mia­ła 22 lata.

Moje ser­ce już nie może na to dłu­żej patrzeć

W Abong Mbang sio­stry Duszy Chry­stu­so­wej pro­wa­dzą nie­wiel­ką przy­chod­nię. Przyj­mu­ją w niej rocz­nie 10 tys. pacjen­tów. Nie są w sta­nie przyj­mo­wać tu poro­dów. To był głów­ny powód, by ruszyć z budo­wą cen­trum medycz­ne­go. „Mło­de dziew­czy­ny rodzą w domach, w kosz­mar­nych warun­kach – mówi s. Naza­riu­sza, od 20 lat w Kame­ru­nie. – Brak opie­ki medycz­nej powo­du­je licz­ne kom­pli­ka­cje popo­ro­do­we, nie­rzad­ko koń­czą­ce się śmier­cią dziec­ka, mat­ki lub w naj­gor­szym przy­pad­ku śmier­cią oboj­ga. Na to moje ser­ce ani sumie­nie nie może już dłu­żej patrzeć”.