1% podatku na pomoc Afryce – budowa studni

Befo­sy

Taka rze­ka jest tyl­ko bło­tem To sytu­acja dla nas zupeł­nie nie­wy­obra­żal­na – mówi dr med. Lidia Sto­py­ra, ordy­na­tor oddzia­łu cho­rób zakaź­nych szpi­ta­la Żerom­skie­go w Kra­ko­wie, sze­fo­wa misji medycz­nych naszej Fun­da­cji na Mada­ga­ska­rze. – To jest rejon skraj­nej bie­dy, gdzie ludzie osie­dla­ją się naj­czę­ściej nad rze­ka­mi, w związ­ku z tym, że w innych miej­scach zupeł­nie nie ma dostę­pu do wody. Ale pod koniec pory suchej taka rze­ka jest już tyl­ko błotem.

Cho­ru­ją tu pra­wie wszy­scy Domi­nu­ją tu cięż­kie cho­ro­by typu: dur brzusz­ny, zaka­że­nia bak­te­ryj­ne Esche­ri­chia coli czy cho­le­ra i sal­mo­nel­la. Na bil­har­cjo­zę cho­ru­ją tu pra­wie wszy­scy. To cho­ro­ba paso­żyt­ni­cza, któ­rą moż­na się zara­zić przez bro­dze­nie w sto­ją­cej wodzie. W porze desz­czo­wej na Mada­ga­ska­rze jest to nieuniknione.

Nie moż­na dojść do domu, nie bro­dząc cza­sem po pachy w wodzie. Nad wodą, któ­rej uży­wa się do picia, toczy się całe życie – dzie­ci się kąpią, kobie­ty robią pra­nie, przy­cho­dzi bydło. Cho­ro­ba obja­wia się krwio­mo­czem. – Jest tak powszech­na, że w cza­sie misji medycz­nej zgło­sił się do nas już wyle­czo­ny pacjent z pro­ble­mem, że ma… żół­ty mocz – mówi dr med. Lidia Sto­py­ra. – Stan cho­ro­bo­wy był dla nie­go nor­mal­ny. To poka­zu­je ska­lę problemu.