Solary dla Centrum Dziecięcego w Kithatu (Kenia)

Prze­ka­za­li­śmy 3588 euro na zakup i zamon­to­wa­nie sys­te­mu sola­ro­we­go dla Cen­trum Dzie­cię­ce­go w Kithatu.

Cen­trum Dzie­cię­ce, pro­wa­dzo­ne przez Zgro­ma­dze­nie Sióstr Misjo­na­rek Świę­tej Rodzi­ny w Kenii, znaj­du­je się w miej­sco­wo­ści Kitha­tu, poło­żo­nej w górach. Ludzie z ple­mie­nia Meru utrzy­mu­ją się głów­nie z upra­wy kuku­ry­dzy, faso­li oraz bana­nów, a ich zbio­ry bar­dzo czę­sto są nie­wy­star­cza­ją­ce, ze wzglę­du na brak odpo­wied­niej ilo­ści opa­dów deszczu.

Sio­stry przez lata obser­wo­wa­ły, jak w pro­wa­dzo­nym przez nie ośrod­ku zdro­wia wśród cho­rych znaj­du­ją się dzie­ci, któ­re cier­pią z gło­du. Widok jest strasz­ny: duży brzu­szek ale za to bar­dzo cien­kie nóż­ki i racz­ki, zmie­nio­ny kolor wło­sów z czar­ne­go na rudy, a ogól­ny roz­wój dziec­ka w dużej mie­rze opóź­nio­ny. By je rato­wać, sio­stry roz­po­czę­ły pro­jekt doży­wia­nia dzie­ci do czwar­te­go roku życia. Z cza­sem zosta­ło wybu­do­wa­ne (otwar­cie 29 grud­nia 2017 roku) Cen­trum Dzie­cię­ce, któ­re obej­mu­je opie­ką oraz doży­wia­niem oko­ło 130 dzie­ci w róż­nym wie­ku. Cen­trum posia­da jadal­nię i kuch­nię. W cza­sie poby­tu w cen­trum uczą się cho­dzić, mówić, bawić z inny­mi i mają czas na spa­nie. Jeśli dziec­ko jest cho­re, zabie­ra­ne jest do ośrod­ka zdro­wia lub to do szpi­ta­la. Nie­rzad­ko tra­fia­ją tu dzie­ci dwu­let­nie ważą­ce mniej niż 7 kg, dzie­ci, któ­re nie potra­fią cho­dzić czy mówić, ponie­waż ich pra­wi­dło­wy roz­wój został zaha­mo­wa­ny przez głód, cho­ro­by i ele­men­tar­ny brak opie­ki. Od czwar­te­go roku życia dzie­ci prze­cho­dzą do gru­py przed­szkol­nej, gdzie kon­ty­nu­owa­na jest dal­sza opie­ka nad dziec­kiem. Przed­szko­le dla dzie­ci z Kitha­tu oraz oko­licz­nych wio­sek obej­mu­je opie­ką 100 dzie­ci, któ­re po ukoń­cze­niu 7 lat roz­po­czy­na­ją naukę w szko­le pod­sta­wo­wej, miesz­czą­cej się rów­nież na tere­nie misji. Dzie­ci w przed­szko­lu jak i w szko­le są dożywiane.

Cen­trum poma­ga trzem gru­pom dzieci:

1. Gru­pa na doży­wia­nie — oko­ło 30–40 dzie­ci. Gru­pa dzie­ci, któ­re mają bar­dzo trud­ną sytu­ację w domu. Dzie­ci te uczęsz­cza­ją do szko­ły, w któ­rej mają dwa posił­ki dzien­nie — jeden o godzi­nie 10 a potem lunch o godz.12.30. Zda­rza się czę­sto, że są to jedy­ne posił­ki, jakie dzie­ci mają w całym dniu. Widząc sytu­ację dzie­ci, któ­re mdla­ły na lek­cjach z gło­du, sio­stry zaczę­ły przy­go­to­wy­wać rów­nież posi­łek o godz. 7 rano dla gru­py oko­ło 40 dzie­ci z rodzin, któ­re znaj­du­ją się w naj­trud­niej­szej sytu­acji materialnej.
2. Cen­trum obej­mu­je opie­ką dzie­ci naj­młod­sze do 4. roku życia, któ­re ze wzglę­du na trud­ną sytu­ację w domu (brak mat­ki, skraj­ne ubó­stwo) są zagro­żo­ne ze wzglę­du na brak poży­wie­nia oraz pod­sta­wo­wej opie­ki. Dzie­ci są przy­no­szo­ne rano i odbie­ra­ne popo­łu­dniu, otrzy­mu­ją czte­ry posił­ki dzien­nie. Misja ma pod opie­ką 36 dzie­ci, w tym dwo­je dzie­ci niepełnosprawnych.
3. Dzie­ci zagro­żo­ne. Ich życie lub zdro­wie jest zagro­żo­ne ze wzglę­du na mole­sto­wa­nie, bicie lub cał­ko­wi­te pozo­sta­wie­nie bez opie­ki np. w przy­pad­ku aresz­to­wa­nia rodzi­ców pod zarzu­tem kra­dzie­ży. Dzie­ci te znaj­du­ją pomoc w Cen­trum, a następ­nie z pomo­cą miej­sco­wych władz podej­mo­wa­na jest decy­zja co do dal­sze­go losu dzie­ci: czy tra­fią do osób z dal­szej rodzi­ny czy np. będą potrze­bo­wa­ły pomo­cy, dopó­ki sytu­acja w domu się nie roz­wią­że. Cen­trum posia­da poko­je dla dzie­ci oraz opie­ku­nek, gdzie może zamiesz­kać oko­ło 40 dzieci.
4. Mło­dzież. Po ukoń­cze­niu misyj­nej szko­ły pod­sta­wo­wej dziec­ko kon­ty­nu­uje naukę w szko­le śred­niej lub zawo­do­wej, pozo­sta­jąc jed­nak pod opie­ką sióstr w związ­ku z „adop­cją ser­ca”, czy­li spon­so­ro­wa­niem nauki dziec­ka oraz pod­sta­wo­wych potrzeb przez pol­skie rodzi­ny. W Cen­trum dzie­ci star­sze znaj­du­ją opie­kę i pomoc w nauce.