Edukacja i dożywianie dzieci w regionie Mampikony (Madagaskar)

Prze­ka­za­li­śmy 114 tysię­cy euro na doży­wia­nie i edu­ka­cję naj­uboż­szych dzie­ci w regio­nie Mampikony.

„O tym, jaka tam jest bie­da, niech świad­czy pew­na sytu­acja – wspo­mi­na dr Maria Groh­man-Wie­czo­rek, uczest­nicz­ka misji medycz­nej Pol­skiej Fun­da­cji dla Afry­ki na Mada­ga­ska­rze. — Pew­ne­go wie­czo­ru sie­dli­śmy do kola­cji z gru­pą dzie­ci z dale­kich wio­sek, któ­re przy­je­cha­ły do sto­li­cy na pla­no­wa­ne w kolej­nych dniach ope­ra­cje. Na sto­le poło­żo­no ryż, jarzy­ny i mię­so. Tego dnia były kotle­ci­ki z zebu. Dzie­ci jed­nak nakła­da­ły sobie ryż i nic wię­cej. Gdy spy­ta­li­śmy miej­sco­wych misjo­na­rzy, cze­mu, odpo­wie­dzie­li, że ludzie tu jedzą trzy razy dzien­nie ryż i rzad­ko kie­dy coś wię­cej. Dzie­ci jadły więc to, co zawsze. Doda­li potem, że tu nic do jedze­nia się nie mar­nu­je. Jeśli ktoś nie zje, to daje dru­giej oso­bie, któ­ra już zja­dła, żeby nie wyrzu­cać. Zosta­ją tyl­ko puste talerze”.

Na Mada­ga­ska­rze są rejo­ny, gdzie ludzie umie­ra­ją z bra­ku poży­wie­nia. Powszech­ne jest nie­do­ży­wie­nie wśród dzie­ci poni­żej pią­te­go roku życia. Ich die­ta ich jest bar­dzo ubo­ga: ryż z wodą i liść­mi. Są dzie­ci, któ­re jedzą zale­d­wie jeden posi­łek dziennie.

Nie­do­ży­wie­nie ma poważ­ne kon­se­kwen­cje zdro­wot­ne. Jeże­li dziec­ko jest nie­do­ży­wio­ne, to umie­ral­ność na bie­gun­kę infek­cyj­ną (bar­dzo czę­stą), mala­rię, dur brzusz­ny, cho­ro­by paso­żyt­ni­cze to kwe­stia kil­ku dni.

W regio­nie Mam­pi­ko­ny pol­scy misjo­na­rze doży­wia­ją i wspo­ma­ga­ją ponad 800 dzie­ci. Pomoc tra­fia do naj­bar­dziej potrze­bu­ją­cych, do sie­rot i naj­uboż­szych rodzin. Dla nie­mow­ląt mają mle­ko w prosz­ku. Star­sze dzie­ci kar­mią w sto­łów­kach, w któ­rych wyda­ją cie­płe war­to­ścio­we posił­ki (ryż, mię­so, ryby, warzy­wa). Dzie­ci szkol­ne z naj­uboż­szych rodzin mają opła­ca­ną naukę oraz są zaopa­try­wa­ne w nie­zbęd­ne przy­bo­ry szkolne.

Pro­jekt obej­mu­je pomo­cą uczniów, któ­rzy nie mie­li­by szan­sy na edu­ka­cję z nastę­pu­ją­cych wio­sek w regio­nie Mam­pi­ko­ny: Andi­lam­be, Ampa­si­ma­te­ra, Ant­sa­ko­ama­ro, Andon­go­na i Tsi­mi­ja­ly. Dzię­ki temu wspar­ciu dzie­ci i mło­dzież otrzy­mu­ją fun­da­men­tal­ną edu­ka­cję w szko­le od zerów­ki aż do kla­sy matu­ral­nej. Pomo­cą obję­tych jest rów­nież 32 studentów.