Panele słoneczne w szkole podstawowej w Tapac (Uganda)

Zakoń­czy­li­śmy pro­jekt mon­ta­żu pane­li sło­necz­nych w szko­le pod­sta­wo­wej w Tapac w Ugan­dzie za 64 066 zł. 

Głów­ną misją szko­ły pod­sta­wo­wej w wio­sce Tapac jest zapew­nie­nie edu­ka­cji dzie­ciom z ubo­gich rodzin tego rejo­nu. Obec­nie szko­ła skła­da się z 5 blo­ków sal lek­cyj­nych, jed­ne­go blo­ku prze­zna­czo­ne­go na biblio­te­kę i poko­ju nauczy­ciel­skie­go. Szko­ła zatrud­nia 17 pra­cow­ni­ków, a uczy się w niej aż 369 uczniów. Pla­ców­ka posia­da wła­sny ogród, w któ­rym nauczy­cie­le wraz z ucznia­mi sadzą warzy­wa oraz drze­wa w ramach edu­ka­cji na temat ochro­ny śro­do­wi­ska. Pod­sta­wów­ka poło­żo­na jest pośrod­ku górzy­ste­go tere­nu poro­śnię­te­go gęstą roślin­no­ścią. Nie była ona pod­łą­czo­na do sie­ci ener­ge­tycz­nej dziel­ni­cy, nie było w niej elek­trycz­no­ści ani sys­te­mu pane­li sło­necz­nych. Brak prą­du bez wąt­pie­nia wpły­wał na wyni­ki uczniów, wypa­da­li oni gorzej w porów­na­niu do szkół, któ­re tą elek­trycz­ność posia­da­ją. Ucznio­wie mogli uczyć się tyl­ko za dnia przy świe­tle sło­necz­nym, nie wspo­mi­na­jąc o bra­ku moż­li­wo­ści pozna­wa­nia nowych technologii.

Nauczy­cie­le rów­nież są bez­rad­ni, nie są w sta­nie zapew­nić uczniom odpo­wied­nich warun­ków i prze­ka­zy­wać wie­dzę cho­ciaż­by z dzie­dzin infor­ma­tycz­nych. Pan­de­mia Covid-19 pozo­sta­wi­ła wie­le nie­do­cią­gnięć edu­ka­cyj­nych, pozo­sta­wia­jąc uczniów w tyle z mate­ria­łem. Wyni­ka to oczy­wi­ście z bra­ku moż­li­wo­ści ucze­nia się poza szko­łą. Pro­blem bra­ku prą­du w wio­sce Tapac łączy się z licz­ny­mi nie­bez­pie­czeń­stwa­mi. Brak świa­tła nara­ża zarów­no uczniów jak i nauczy­cie­le na ata­ki skor­pio­nów czy węży. Nie­kom­for­to­we warun­ki przy­czy­nia­ją się do spad­ku moty­wa­cji do pra­cy wśród nauczy­cie­li i rosną­cym nie­po­ko­jem u uczniów.

Insta­la­cja pane­li sło­necz­nych jest ide­al­nym spo­so­bem na zła­go­dze­nie tych pro­ble­mów. Dzię­ki prze­ka­za­nym środ­kom szko­ła uzy­ska­ła dostęp do elek­trycz­no­ści. Wpły­nie to na popra­wę wyni­ków w nauce dzie­ci, któ­re będą mogły nad­ra­biać zale­gło­ści w godzi­nach wie­czor­nych, zwięk­szy wydaj­ność i moty­wa­cję nauczy­cie­li, a przede wszyst­ki­mi zapew­ni wszyst­kim poczu­cie bezpieczeństwa.