Nasza Fundacja przekazała środki na budowę ośrodka zdrowia w Mampikony na Madagaskarze. Budowa ruszyła pełną parą. W ostatnich tygodniach 2015 roku miało miejsce poświęcenie fundamentów, w którym wzięło udział 250 miejscowych dzieci z kantyny, prowadzonej przez misjonarzy z Bydgoszczy. Dla wielu z najbiedniejszych dzieci, które jedzą tu codziennie obiady, to jedyny posiłek w ciągu dnia. Kiedy dzieci się dowiedziały, że przychodnia jest budowana dla nich, najpierw wszystkie zaczęły bić brawo. To, co się stało chwilę potem, zostanie w sercach misjonarzy na zawsze: wszyscy z własnej inicjatywy po prostu wzięli się do pracy.
![Budynek przychodni w Mampikony (Madagaskar)](https://pomocafryce.org/wp-content/uploads/2015/12/budynek-przychodni-mampikony-1024x683.jpg)
Projekt realizowany przez misjonarzy ze Zgromadzenia Ducha Świętego (którzy na miejscu prowadzą m.in. sierociniec, budują kolejne szkoły oraz studnie) ma na celu ochronę życia i zdrowia mieszkańców Czerwonej Wyspy poprzez diagnostykę laboratoryjną chorób tropikalnych i opiekę medyczną w ośrodku zdrowia. Przedsięwzięcie kierowane jest do ubogiej ludności, przede wszystkim dzieci, których nie stać na płatną opiekę medyczną w lokalnych punktach medycznych. Służba zdrowia na Madagaskarze jest odpłatna i w większości przypadków niedostępna dla Malgaszów utrzymujących się z uprawy cebuli, ryżu i manioku. Często zdarza się, że śmierć z powodu chorób zakaźnych (uleczalnych skutecznymi lekami), spowodowana jest ubóstwem danego gospodarstwa domowego. Problem zdrowotny jest obecnie głównym zagadnieniem, z którym państwo nie może sobie poradzić.
Najczęściej umierają kobiety i dzieci
W 2009 roku po zamachu stanu sytuacja malgaskiej służby zdrowia zmieniła się diametralnie. Finansowanie zewnętrzne, które utrzymało państwo w 70%, zostało przerwane na okres konstytucyjnego wyboru prezydenta. Ucierpiały na tym przede wszystkim sektory zdrowotne, edukacyjne i gospodarcze (według Banku Światowego wzrost gospodarczy spadł z 7% do 0,6%). Co więcej, stan publicznych szpitali nie spełnia norm (brak sprzętu i personelu, słaba praktyka sanitarna i higieniczna, korupcja, brak profilaktyki i badań diagnostycznych), co przyczynia się do zwiększenia śmiertelności, głównie dzieci. Według danych, na choroby zakaźne, czyli te, na które możemy wpłynąć poprzez odpowiednią diagnostykę i wprowadzenie leczenia, umierają najczęściej kobiety i dzieci. Jest to spowodowane szczególnym ubóstwem w tej grupie społecznej oraz niedostępnością punktów medycznych. Śmierć okołoporodowa na Madagaskarze jest jedną z najwyższych na świecie. Dodatkowo, według światowych danych (CIA, 2013) na 10 tys. mieszkańców na Madagaskarze przypada 23 wykwalifikowanych medyków, w których skład wchodzą: lekarz/ka, pielęgniarz/ka, położnik/na. Niesie to za sobą konsekwencję braku personelu medycznego i słabszą opiekę nad pacjentem, jeśli została ona już podjęta.
Żniwo malarii
Najważniejsze statystyki śmiertelności (WHO 2012) przedstawiają się następująco: 240 kobiet umiera na 100 tys. żywych urodzeń (2. miejsce w Afryce Subsaharyjskiej), 58 dzieci na 1000 umiera do piątego roku życia (niedożywienie, malaria, gruźlica, śmierć okołoporodowa), blisko 500 młodych ludzi w wieku 15–16 lat ma najróżniejsze choroby zakaźne i komunikacyjne. Dużym problemem jest zachorowalność na malarię, gdyż na 100 tys. mieszkańców choruje 3660 osób – jest to dramatycznie wysoka liczba, zważywszy na niewielką ilość personelu medycznego. Co więcej, słaba diagnostyka – za późna, bądź mylna – doprowadza do niepotrzebnych zgonów. Umierają najczęściej dzieci i młodzież oraz kobiety. Główne przyczyny to ubóstwo i niedożywienie. Osłabiony długotrwałym głodem organizm słabiej radzi sobie z chorobą, przez co skraca się okres wylęgania zarodźca malarii, a tym samym przyśpiesza proces chorobowy. Źle postawiona diagnoza (spowodowana brakiem sprzętu i świadomości) doprowadza do przedwczesnej śmierci.
O lepszą diagnostykę
Na Madagaskarze 51% zgonów można zapobiec właściwą diagnostyką i prawidłowym leczeniem. Szybka diagnostyka laboratoryjna pozwala na wprowadzenie prawidłowego leczenia, zmniejsza okres choroby, koszty leczenia i pozwala na szybszy powrót do aktywności społecznej chorego.
Na 51% zgonów składają się
- choroby zakaźne (malaria, dur brzuszny, choroby pasożytnicze, gruźlica, zapalenia płuc i inne bakteryjne/wirusowe) – tu znacząco pomagają proste testy laboratoryjne, wymazy mikroskopowe,
- śmierć okołoporodowa – tu znacząco pomaga prawidłowa praktyka sanitarna i higieniczna, świadomość personelu medycznego,
- niedożywienie – tu znacząco pomaga odpowiednie leczenie we wczesnym stadium (badania okresowe pozwalające na wczesne zdiagnozowanie pierwszych symptomów niedożywienia).
Projekt ma na celu jeszcze szybsze diagnozowanie chorób i wprowadzenie odpowiedniego leczenia, a tym samym ofiarowanie szansy godnego życia i leczenia ludziom ubogim i będących w szczególnie trudnej sytuacji. Jest odpowiedzią na liczne incydenty malarii, duru brzusznego i chorób pasożytniczych, z którymi mamy do czynienia każdego dnia na misji.
Założenia projektu
- budowa środka zdrowia z laboratorium oraz dwiema salami dla chorych hospitalizowanych,
- darmowa opieka medyczna (w tym lekarstwa i wyroby medyczne) dla dzieci objętych programem „Adopcja na Odległość (1300 najbiedniejszych dzieci z terenu misji w Mampikony i sąsiednich wiosek) oraz symboliczna opłata (proporcjonalnie niższa od lokalnych punktów medycznych) dla pozostałych mieszkańców,
- profesjonalny personel medyczny oraz laboratoryjny,
- dożywianie specjalnymi preparatami dzieci szczególnie niedożywionych,
- badania diagnostyczne i profilaktyczne dzieci wieku szkolnego,
- rozwój segmentu medycznego w regionie poprzez nowoczesne metody leczenia i dobrej jakości sprzęt medyczny,
- nowe miejsca pracy,
- szybka diagnostyka i prawidłowe leczenie,
- wyrównywanie szans i dostępu do opieki medycznej w społeczeństwie (pomoc kobietom samotnie wychowującym i będącym w szczególnie trudnej sytuacji finansowej),
- nawiązanie współpracy z lokalnymi lekarzami i placówkami medycznymi poprzez zlecenia badań laboratoryjnych,
- punkt edukacyjny i naukowy dla szkół,
- przeprowadzanie akcji odrobaczania dzieci, szczepień oraz suplementacji w wybranych hipowitaminozach,
- współpraca ze światowymi organizacjami na rzecz poprawy lecznictwa w regionie (UNICEF, WHO, organizacje polskie).
Funkcjonowanie ośrodka
Projekt przewiduje budowę ośrodka zdrowia z laboratorium medycznym. Na ośrodek zdrowia składać się będzie gabinet zabiegowy, laboratorium wraz z apteczką na wyłączność ośrodka, dwie sale dla hospitalizowanych chorych oraz toalety. Laboratorium wyposażone będzie w podstawowy sprzęt do morfologii krwi oraz wysokiej jakości mikroskop do oceniania wymazów. Pomieszczenie klimatyzowane (niezbędne do pracy delikatnego sprzętu) oraz z dostępem energii z paneli słonecznych. Apteczka wyposażona w podstawowe leki wykorzystywane do leczenia lokalnych chorób zakaźnych (i tropikalnych), wszelkie wyroby medyczne, suplementy witaminowe i preparaty dla dzieci. Gabinet zabiegowy z niezbędnym sprzętem do podawania zastrzyków domięśniowych i dożylnych, kroplówek, pobierania krwi, badania stanu odżywienia i antropometrii chorych oraz tablice informacyjne w ramach edukacji dzieci ze szkół.
Przewiduje się zatrudnienie wykwalifikowanego personelu medycznego i laboratoryjnego. Pacjentom zapewniona będzie najlepsza opieka medyczna — przede wszystkim osobom ubogim, których nie stać na skorzystanie z publicznej bądź prywatnej opieki medycznej (w obu przypadkach usługa jest odpłatna).
Ośrodek zdrowia będzie również otwarty na współpracę zarówno z organizacjami międzynarodowymi (m.in. WHO, UNICEF) poprzez szczepienia i suplementację, jak również z lokalnymi punktami medycznymi oferując usługi laboratoryjne. Przewiduje się także hospitalizacje długoterminowe chorych potrzebujących codziennej pielęgnacji (szczególnie niedożywione osoby, trędowaci i in.) do momentu wyleczenia bądź uzyskania samodzielności.
Koszty realizacji
Koszt projektu to kwota 72 034 zł (sfinansowany przez Polską Fundację dla Afryki we współpracy z Fundacją Prodiagnostics).